Fragments of the text which Athena Schina, Critic and Art historian, has written for the catalog "Places parallels".Αποσπάσματα από το κείμενο που έγραψε η Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης Αθηνά Σχινά για τον κατάλογο της έκθεσης «Παράλληλοι τόποι».

     (For English see below)     

                                        Διαμεσότητες.

   Ανάμεσα στην πραγματικότητα ,την μνήμη, το όνειρο και την φαντασίωση, η Ρένα Αβαγιανού δημιουργεί μια σειρά από εικαστικές διαπραγματεύσεις αστικών ή ημιαστικών τοπίων, που διαμορφώνουν τη "χωρογεωγραφία της ουτοπίας", σε έναν κόσμο ανοικτών συνόρων και οσμωτικών διαδικασιών μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου. Κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνει στα έργα της το φως που διαχέεται στις επιφάνειες της, τονίζοντας τα ημιτόνια των χρωμάτων, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία λειτουργεί ταυτοχρόνως και διασταλτικά, -ως προς το χώρο και το χρόνο-, προκαλώντας ρυθμογενετικές εντάσεις και υφέσεις, οι οποίες ψευδαισθητικά καμπυλώνουν ή κολπώνουν τα πεδία της όρασης, παραπέμποντας υπαινικτικά στην τρίτη διάσταση.
   Πρόσχημα ή δημιουργικό ερέθισμα, για τη συγκεκριμένη ομάδα έργων της Ρένα Αβαγιανού, είναι οι διάφορες εκφάνσεις κι απόψεις που αντλεί από την καθημερινότητα ή τον περίγυρο. Αυτές μπορούν να είναι μία φωτογραφία της επεξεργασμένη ή ένα σχεδιό της φιλοτεχνημένο με κάρβουνο, που απεικονίζει με ιδιάζοντα τρόπο, τη ρεαλιστική πραγματικότητα εστιάζοντας σε κάποιες  καίριες λεπτομέρειες της. Τις λεπτομέρειες αυτές επιλέγει χαρακτηριστικά ώστε να προβάλλουν κατάλληλα τον αντιστικτικό διάλογο φωτός και σκιάς, όχι μόνο ως προς την μορφοπλασία της εικόνας, αλλά και ως προς τη δομοσύσταση των επιπέδων βάθους και επιφάνειας της σύνθεσης.

  Προϋπόθεση, που τη διαθέτει με επάρκεια και ευρηματικότητα η ζωγράφος, είναι η άριστη γνώση του σχεδίου, που δεν αφήνει ωστόσο κανένα ίχνος επιτήδευσης, από τη στιγμή που παραλείπινται τα περιττά ναρκισσιστικά στοιχεία, παραμένοντας μόνον τα ουσιώδη, τα οποία δημιουργούν την υποδοχή για την περαιτέρω εικαστική επεξεργασία της εικόνας. Το σχέδιο ή η φωτογραφία μετατρέπονται σε τύπωμα, πάνω στο οποίο γίνονται χειρονομιακές  επεμβάσεις, χωρίς όμως να εξαφανίζεται ο υποδόριος ιστός της εικόνας που μετατρέπεται σε ομιχλώδες απείκασμα…
  Η  προσπάθεια εισόδου και εξιχνίασης των "μυστηρίων" της παράστασης, που εξοστρακίζει τις αναγνωριστικές ταυτοπροσωπίες της, μετουσιώνεται –μέσα από τις διαλεκτικές διαβαθμίσεις και τις συμπλεκτικές αντιπαραθέσεις του χρωματικού φάσματος-, σε έναν οδηγό διερωτημάτων που προβάλλει η κάθε εικόνα απέναντι στο γνωστό και στο ανοίκειο, στη σχετικότητα τόπου και σε εκείνη του χρόνου, στο εμπράγματο επίσης βίωμα και στη μνημική του ανάκληση, κυρίως όμως απέναντι στους τρόπους των διαμεσοτήτων, μέσα από τους οποίους καθιστά ορατή την παρουσία της ή την απουσία της, η ρευστή και πάντα λανθάνουσα αληθοφάνεια.

                                          Meditations.

   Somewhere between reality, memory, dream and fantasy, Rena Avayianou creates a series of visual negotiations of urban or semi-urban landescapes, which shape the "topo-geography of Utopia", in a world of open frontiers and osmotic processes between the consious and the uncounsious. A dominant role in her works is undertaken by the light, which is poured out on her surfaces, stressing the semitones of the colours, as this particular process operates at the same time as a means of expansion- as to space and time- causing rhythm-generating tensions and relaxations whitch create the illusion of curvature or corrugations of the fields of vision, referring us by suggestion to the third dimension.

  A pretext or stimulus to creation for this particular group of works by Rena Avayianou is the various manifestations or viewpoints, which she draws from everyday routine or the world around her. These may be a photograph of hers, which has been worked on, or a scetch of hers in charcoal, depicting in a sui-generis way reality as such and focusing on certain crusial details of it. These she chooses in a characteristic manner, so that they project in an appropriate way the contrapuntal dialongue between light and shadow, not only as to the shaping of the form of the image, but also as regards the structural constitusion of the levels of depth and surface of the composition.

  A condition for this, which the artist fulfils with competence and resourcefulness, is a first-class knowledge of drawing, which, nevertheless, leaves not a trace of affectation, given that any superfluous narcissistic features are totally absent, with only the essential elements remaining, which create the receptacle for the further eleboration of the picture. The drawing or photograph is transformed into an imprint on which interventions of gesture are made, but without the subcutaneous tissue of the image being apparent; this is turned into a misty inference.

  The attempt to enter into and investigate the "mysteries" of representation, which ostracizes its reconnoitering identities of subject, is transubstantiated - through the dialectical gradations and the meshing confrontations of the color rage - into a guide to the questions which each image puts in the face of the known and the unfamiliar , the relativity of place and that of time, and the experience of reality and its recall by memory, but above all in the face of the ways of mediations through which a fluid and always latent verisimilitude makes its presence or absence visible.